رویدادی با عنوان «انتقال تجربه از حضور در جیتکس» شرکت کردم. یکی از شرکت‌ها که سابقه ده سال حضور توی این نمایشگاه رو داشت، مطلب جالبی رو توی این رویداد گفت. این شرکت توی حوزه صنایع ریلی فعالیت می‌کرد و توی نمایشگاه با شرکتی چینی آشنا شدن.
این شرکت چینی بعد از نمایشگاه به مشهد نماینده فرستاد تا برای بخشی از فعالیت‌هاش توی خاورمیانه مذاکره کنه. حالا این تیم مشهدی کلا ده پونزده نفر بودن و شرکت چینی، فقط یه تیم R&D پنجاه نفره داشت. شما فرق دو شرکت رو ببین. با همه‌ی این احوال، شرکت چینی قانع شده بود که این تیم کوچیک مشهدی می‌تونه کار اونا رو توی خاورمیانه انجام بده!
نکته جالب‌ترش اینجاست که به گفته مدیرعامل این شرکت مشهدی، تا به‌حال هیچکس از صنایع ریلی ایران نیومده بود تا باهاشون مذاکره کنه یا مثلا کاری رو بهشون بسپره 🙂
بخش دیگه صحبت ایشون درباره هزینه سفر بود. می‌گفتن که با دوستشون رفتن دوبی واسه نمایشگاه. هزینه دوستشون توی دوبی 12 میلیون شده بود و هزینه خودشون 2 میلیون تومن! ?
خب تجربه ده ساله ایشون به کار اومده بود و تونسته بودن با استفاده از پیاده‌روی، حمل و نقل عمومی، تخفیف‌های مک دونالد و هتل‌های مناسب، پنج روز رو با این هزینه کم توی دوبی سر کنن.